1) Many governments these days feel that the path to happiness for society as a whole lies through spending on the welfare of its youngest members: their health, education, and general well-being.
2) A recent report from a leading international organization, the OECD, examined these efforts among its 30 member countries in order to learn if the aim was being achieved.
3) Specifically, the researchers investigated 21 variables that were then grouped into six main categories.
4) The results surprisingly showed that while some kinds of spending on children do work, many should be improved or scrapped.
5) Also, total government spending per child was seen to vary considerably, as did outcomes, but the correlation between these was not strong.
6) Moreover, the differences in spending levels among countries were not directly linked to their relative levels of prosperity.
7) For example, rich Sweden is, as expected, kind to its children, but poorish Hungary turns out to be generous, too.
8) Up-and-coming South Korea might be expected to be a bit reluctant to part with so much money, but the stinginess of Switzerland is totally unexpected.
9) Children’s lobbies always want more funds, but the OECD report suggests that more money does not reliably yield better results.
10) America has one of the highest levels of spending per child and among the worst outcomes.
11) In contrast, Australia spends less, with better outcomes.
ÇEVİRİ:
1) Bugünlerde birçok devlet bir bütün olarak toplumun mutluluğuna giden yolun en genç üyelerin refahına: sağlık, eğitim ve genel refahları için, harcama yapmaktan geçtiğini düşünüyor.
2) Önde gelen uluslararası bir örgüt olan OECD’nin yakın geçmişteki raporu 30 üye ülke arasında hedeflerin gerçekleşip gerçekleşmediğini öğrenmek için bu çabaları inceledi.
3) Daha net olmak gerekirse, araştırmacılar sonradan 6 ana kategoride gruplandırılan 21 değişkeni araştırdı.
4) Sonuçlar şaşırtıcı bir şekilde çocuklara yapılan harcamaların bazı çeşitlerinin işe yararken, birçoğunun da geliştirilmesi ya da iptal edilmesi gerektiğini gösterdi.
5) Bunun yanında, çocuk başına yapılan toplam devlet harcamasının dikkate değer şekilde çıktılarda (sonuçlarda) olduğu gibi değişkenlik gösterdiği görüldü, fakat bunlar arasındaki korelasyon kuvvetli değildi.
6) Dahası, ülkeler arasındaki harcama seviyelerindeki farklılıklar onların göreceli refah seviyeleriyle ilişkili değildi.
7) Örneğin, zengin İsveç, beklenildiği gibi çocuklarına karşı sevecenken, fakirimsi Macaristan da cömert olabiliyor.
8) Faal ve geleceği parlak Güney Kore’nin bu kadar çok parayı elden çıkarmakta isteksiz olması beklenebilir fakat İsviçre’nin cimriliği tamamiyle beklenmedik bir durum.
9) Çocuk lobileri daima daha çok fon istiyor, fakat OECD raporu daha çok paranın her zaman daha iyi sonuçlar vermediğini ortaya koymaktadır.
10) Amerika çocuk başına en yüksek harcama düzeylerinden birine sahip ve en kötü sonuçlar arasında.
11) Tersine, Avustralya daha az harcayıp, daha iyi sonuçlar alıyor.
